4. Pierwsza lekcja

Hej!!!!
Jest kolejny rozdział, ale uprzedzam, że jest krótszy niż poprzednie. Brak weny mnie w końcu dobije ;)

K. - dzięki za wyłapywanie moich błędów. Dużo lepiej się poprawia rozdział jak się wie co poprawić :) Ja też miałam niejaki problem z wyobrażeniem sobie Harry'ego w blond włosach, więc pokolorowałam sobie jego obrazek. Pomogło! ;D I tak miałam urodziny, dzięki za życzenia!
Dagna Płecha - dzięki, że postanowiłaś skomentować mojego bloga, wiele to dla mnie znaczy (ukłony dla K.). Co do pairingu to będzie OC, ale nie powiem z kim!!! ;)

Zapraszam do czytania i KOMENTOWANIA!

~~~~~~~~
Rano obudziło go mocne potrząsanie za ramiona. Mruknął coś tylko i odwrócił się na drugi bok. Nie miał najmniejszego zamiaru wstawać. Zeszłego wieczoru Huncwoci zaczęli wypytywać go o wszystko, począwszy od ulubionego koloru, aż do jego stosunku na temat trwającej wojny z Voldemortem. Koniec końców, zasnęli grubo po północy.
Do jego uszu dobiegł śmiech starszych chłopaków. Nie przejął się tym.
- Wstawaj, Harry - zamruczał mu ktoś do ucha. - Zaraz śniadanie.
- Idź sobieee - zajęczał, głębiej chowając głowę w poduszkę.
- Jak chcesz.
Już myślał, że zostawili go w spokoju, gdy nagle ktoś go podniósł. Próbował się wyrywać, ale mimo to w następnej chwili wylądował w wannie pełnej letniej wody. Krzyknął i otworzył gwałtownie oczy. Woda nie była lodowata, ale w zetknięciu z jego rozgrzanym ciałem wydała mu się okropnie zimna. Zadrżał i spojrzał na wyszczerzonego z zadowolenia Jamesa.
- Wstajemy...
- Awrrrr!
Harry zerwał się na równe nogi, niemal się poślizgując, i zaczął chlapać Huncwotów wodą. Ci wybiegli z łazienki, ale i tak nie przestali się śmiać. Potter westchnął i szybko wyszedł z wody, przywołał ubranie i, wysuszywszy się, wyszedł z pomieszczenia. Susi już chłopcy wyszczerzyli się do niego. Westchnął ze zrezygnowaniem. Jeśli każdy dzień będzie tak wyglądał, to chyba potraktuję ich jakąś mocną klątwą.
- Idziemy? - zapytał James z dość niewinną miną.
- Owszem.

***

Po paru minutach Harry i Huncwoci siedzieli w Wielkiej Sali i objadali się smakołykami podanymi na śniadanie. Niedaleko nich, przy stole Gryffindoru siedziała Lily z dwoma przyjaciółkami. Syriusz, siedzący koło niego wyjaśnił, że brązowooka brunetka to Dorkas Madowes, a drobna blondynka o dużych szarych oczach nazywa się Ann Wilson. Harry przyglądał im się przez moment, zastanawiając się, czy w przyszłości jest to ktoś, kogo zna. Po chwili stwierdził, że nie kojarzy nikogo podobnego, więc przeniósł spojrzenie na stół nauczycielski. Dumbledore z dobrotliwym uśmiechem, McGonagall z surową miną, Flitwick ledwo sięgający do stołu, profesor Sprout i inni nauczyciele, których dobrze znał. Oprócz dwójki. Grubszego mężczyzny w zielonej szacie, rozmawiającego z siedzącym obok dyrektorem i młodego czarodzieja o prawie białych włosach i jasnych oczach, których koloru nie potrafił rozpoznać.
- Co tak patrzysz? - zapytał Syriusz, również spoglądając na grono nauczycielskie.
- Kim jest ten blondyn?
- Och, to nasz nowy nauczyciel obrony. Swoją drogą, co roku nam się zmieniają. Rok temu uczył taki straszny przygłup, że z ledwością zdaliśmy SUM-y. Ale ten jest spoko. Zresztą... i tak lubimy go wnerwiać - wyszczerzył się.
- A ten gruby?
- To Slughorn, ale nazywamy go Ślimakiem. Uczy eliksirów i jest opiekunem ślizgonów. Dobrze ci radzę, nie mów przy nim zbyt wiele, jeżeli nie chcesz usłyszeć całej epopei na temat sław, które uczył w Hogwarcie... no chyba, że chcesz, żeby lekcja zleciała.
- Dzięki, będę pamiętać - mruknął Harry i odwrócił wzrok od nauczyciela Obrony, w którego się wpatrywał. Zabrał się za jedzenie.
Gdy skończył podeszła do niego McGonagall i podała plan lekcji.
- Wszystkie potrzebne książki znajdzie pan na łóżku w sypialni. Dyrektor postanowił, że będzie pan chodził na wszystkie lekcje oprócz numerologii, wróżbiarstwa i starożytnych run. W porządku?
- Tak, pani profesor.
- I... Jakby potrzebował pan pomocy w czymkolwiek, to proszę kierować się z tym do mnie. Postaram się pomóc.
Kobieta odeszła, a Huncwci szybko dorwali się do jego planu. James i Syriusz jęknęli zgodnie.
- Nie masz z nami żadnych lekcji - stwierdził niezadowolony Rogacz.
- To nic dziwnego. Ma 14 lat, więc dyrektor posłał go na czwarty rok, Jim. Logiczne - mruknął Remus, smarując kolejną kanapkę dżemem truskawkowym.
- No tak. Ale to nic. Spotkamy się na lunchu i cię ochrzcimy na Huncwota.
- Co zrobicie? - przeraził się Harry.
- Ochrzcimy. Jeszcze nie wiem jak, ale to się jeszcze dopracuje - powiedział Syriusz i uśmiechnął się szelmowsko.

***

Potter szedł niepewnie na pierwszą lekcje, którą była Obrona. Zastanawiał się jaki będzie jego nowy nauczyciel, gdyż dotychczas nie miał do nich szczęścia. Sam Voldemort, zadufany w sobie laluś-kłamca, śmierciożerca w przebraniu, różowa ropucha i idiota, którego imienia już nie pamiętał*. Jedynym normalnym był Remus, który, no cóż, przecząc samemu sobie, nie był również normalny. Harry uśmiechnął się pod nosem słuchając swoich jakże logicznych myśli.

W końcu stanął pod klasą. Zauważył, że uczniowie przyglądają mu się z zaciekawieniem, ale nie przejął się tym. Przyzwyczaił się. Czwarty rocznik był rzeczywiście nadzwyczaj liczebny, jak wspominał dyrektor. Nikt jednak nie kwapił się, by podejść i zagadnąć. Harry oparł się o ścianę rozglądając dyskretnie. Mimo iż wiedział, że to nie czasy, w których hordy śmierciożerców bezkarnie mordują, wolał być czujny i nie dać się zaskoczyć. 

W końcu zadzwonił dzwonek, a na końcu korytarza pojawił się szybko idący w ich stronę mężczyzna. Dopiero teraz Harry mógł mu się dokładnie przyjrzeć. Miał przydługie jasne włosy, wręcz białe, które opadały mu na oczy jasnego koloru. Potter zdziwił się, gdy nie był w stanie dokładnie powiedzieć jakiego są koloru. Mieniły się tęczą. Dopiero, gdy wzrok profesora spoczął na nim, stwierdził, że są błękitne.
Na ustach mężczyzny pojawił delikatny uśmiech, który wywołał u paru dziewczyn palpitacje serca. Otworzył drzwi do klasy i przepuścił uczniów. Potter wszedł ostatni z uwagą przypatrując się profesorowi. Nie mógł nie zauważyć, że blondyn odwdzięcza mu się tym samym. Jego mieniące się oczy błyszczały sympatią i wesołością. Harry od razu stwierdził, że go polubi.
W końcu zaczęła się lekcja.
-  Dobierzcie się w pary i ćwiczcie tak jak ostatnio Expelliarmus i Protego - powiedział mężczyzna miłym dla ucha głosem.
Harry już wstał, gdy nauczyciel do niego podszedł.
- Jest was akurat nieparzyście, więc chciałbym z tobą porozmawiać.
Potter skinął głową i usiadł naprzeciw mężczyzny przy jego biurku. Profesor patrzył przez chwilę na ćwiczących uczniów. W końcu odezwał się ciepłym głosem:
- Nazywam się Lucas Would - westchnął. - Nie za bardzo wiem, od czego zacząć. Jak ci na imię?
- Harry, Harry Willow, sir.
- Uczyłeś się w domu, czy...?
- W domu, ciotka mi pomagała - skłamał chłopak. Z dyrektorem uzgodnili właśnie taką informacje, by nie palnąć gafy.
- A twoi rodzice?
- Zostali zamordowani, kiedy miałem roczek - odparł i umknął wzrokiem, starając się nie pokazać smutku.
- Och, przepraszam. Ja...
- W porządku. Nie wiedział pan.
- A więc, um... Uczyła cię ciotka?
- Tak.
- A pojawiłeś się w Hogwarcie, ponieważ...?
- Ponieważ moja ciotka również została zamordowana - odpowiedział sucho chłopak, w końcu zirytowany dociekliwością nauczyciela.
Mężczyzna zmieszał się i na moment odwrócił wzrok.
- Rozumiem - mruknął. - Chciałbym dowiedzieć się, ile potrafisz. Dam ci test z pytaniami z klas 1-4. Zobaczymy, na jakim jesteś poziomie, a jakby trzeba było pomogę ci nadrobić materiał. W porządku?
- Jasne.
Profesor położył przed nim arkusz z pytaniami i oddalił się, by nadzorować pracę innych uczniów. Harry tymczasem zabrał się za sprawdzian. Pytania były, według niego, banalne. Wpisywał krótkie i treściwe odpowiedzi, mając nadzieje, że nauczycielowi to wystarczy. Po 20 minutach podszedł do Lucasa z kartką.
- Pomóc ci w czymś? - zapytał mężczyzna, zdumiony pojawieniem się tak szybko chłopaka.
- Już skończyłem.
Would spojrzał na niego zdumiony, ale wziął prace i usiadł za biurkiem, by ją sprawdzić. Po chwili pokiwał głową z uznaniem i spojrzał na Pottera.
-Bezbłędnie - powiedział uśmiechając się promiennie. - Co ty na to, bym dał ci testy z klasy 5 i 6, hymm?
- Czemu nie.
Tym razem pytania były trudniejsze, ale poradził sobie bez większego problemu, choć wiedział, że w ostatnich popełnił parę błędów. W końcu westchnął  i zawołał nauczyciela. Mężczyzna uśmiechnął się pod koniec sprawdzania testu i pokręcił głową.
- Bardzo dobrze ci poszło - stwierdził patrząc w oczy chłopca. - Zrobiłeś trochę drobnych błędzików, ale jestem skłonny ci je wybaczyć. Na przerwie sprawdzę, jak ci idzie z praktyką i jeśli dobrze ci pójdzie to poproszę dyrektora byś chodził na lekcje z szóstym rokiem.
Harry popatrzył na nauczyciela w szoku. Z rodzicami i Syriuszem...
- Naprawdę?
- A coś ty taki zdziwiony? - roześmiał się profesor. - Nudziłbyś się tylko, a tak nauczysz się czegoś nowego...

~~~~~~~~~
 * Ktoś uczył w Hogwarcie na szóstym roku, ale nie był to Snape, bo Dumbledore nie musiał sprowadzać Slughorna, bo nie potrzebował jego wspomnienia ;)

Komentujcie!